Geloven - Uit je comfort zone

Onlangs bekeek ik deze video waarin een zendeling in India spreekt over haar passie voor evangelisatie. Zij zegt onder andere:
"Weet je, om echt een dienaar van Jezus te zijn betekent niet dat je alleen een goede theoloog bent. Want het is één ding om bijbel kennis (hoofd kennis) te hebben, maar iets anders om ervaren & doorleefde kennis (hart kennis) te hebben. (...) Het ware hart van het evangelie is het kloppende hart van God voor individuele mensen en zielen. En dat kun je pas ervaren als je mensen opzoekt en je gaat werken in een gemeenschap buiten de veilige muren van je kerk."

Pastor van de armen from Tear on Vimeo.

Haar woorden resoneerde bij mij op een ander vlak - in de geloofsopvoeding. Ik verlang ernaar dat mijn kinderen de bijbel goed begrijpen, God's woorden leren verstaan. Dat zij dorstig worden naar Zijn woord.

Haar woorden waren een herinnering aan mij dat ik nog meer moet zoeken hoe ik hen kan helpen niet allen God's woorden te verstaan, maar ze ook te volgen, toe te passen, daar waar God hen heen roept. Zodat Zijn woorden niet in hun hoofd blijven hangen, maar naar hun hart afzakken. En zodat God's kloppend hart voor mensen en zielen ook hun kloppend hart wordt.

Over de pastoor die deze zendeling introduceert, zegt zij "Het gras is altijd groener aan de andere kant van de heuvels, er zijn zoveel plekken waar het makkelijker zou zijn, maar hij heeft zo'n toewijding voor deze mensen..." En hijzelf zegt "Dit zijn de mensen die God mij heeft gegeven."
Ook die woorden resoneerde in mijn hart. Mijn kinderen zijn de mensen die God mij heeft gegeven. Maar niet alleen mijn kinderen. God brengt ook regelmatig andere mensen op mijn pad voor een tijdje. En ik kan het negeren (te moeilijk, geen tijd, geen zin) of eraan gehoor geven. En zo een voorbeeld zijn voor mijn kinderen. Hen daarin meenemen. Niet altijd fysiek, maar wel altijd in gesprek en gebed.