Vrij vertaald lees ik: "Christenen - zorg ervoor dat jullie niet van God weg raken door je van nature kwaadwillig en ongelovig hart. Herinner elkaar er elke dag aan dat dit kan gebeuren, zodat je niet verhard raakt door de bedrieglijkheid van de zonde."
Bij het lezen van deze woorden gaf God mij het beeld van een door kalk dichtgeslibd hart.
In ons leidingwater zit kalk. We noemen dit water 'hard water'. Dit harde water stroomt door al onze pijpen. Vooral wanneer water warm wordt blijven deeltjes kalk hangen langs de wanden van de pijpen. Dit heet kalkafzetting. Over de tijd blijft er steeds meer kalk plakken waardoor een pijp vernauwd danwel helemaal dicht slibt.
Ook in de bloedvaten van ons lichaam kan aderverkalking ontstaan. In dit geval gaat het meestal om cholesterol en vet deeltjes die blijven 'plakken' aan de wanden waardoor een bloedvat langzaam dicht slibt. Met levensgevaarlijke gevolgen.
Wij leven in een wereld waar de zonde overal om ons heen is. Wij groeien ermee op en hebben dikwijls niet eens door dat iets een zonde is - wij vinden het zo 'normaal'. De zonde om ons heen is als die kalk deeltjes in het water en de vet deeltjes in ons bloed... ze is er en ze is potentieel levens gevaarlijk als we er niets mee doen. Sluipend en ongemerkt blijven dingen 'hangen' in ons geestelijke hart - dingen die niet van God, maar van de wereld zijn. Dingen die volgens de normen van deze wereld volstrekt normaal zijn, maar voor God alles behalve normaal zijn.
Wat kunnen we doen? Hoe kunnen we voorkomen dat we onbewust verharden?
God zegt: "...wijs elkaar terecht, elke dag dat dit 'vandaag' nog geldt..." (Hebr. 3:13).
We hebben elkaar nodig. God wil dat wij elkaar helpen...
Wij leven in een maatschappij waar men bitter weinig verantwoordelijkheid voelt of wil dragen voor zijn naaste. Wie ben ik immers om daar wat van te zeggen? Dat is toch zeker niet mijn pakkie aan? Dat moet hij of zij helemaal zelf weten. We hebben allemaal een mening over hoe de ander leeft, maar dat ook echt tegen de ander zeggen? Het wordt niet algemeen geaccepteerd als een goede vriend of vriendin kritische vragen stelt en misschien een zere plek raakt. Toch hebben we elkaar nodig want we hebben allemaal blinde vlekken. We maken allemaal fouten. We vergeten allemaal af en toe onze geestelijke bril goed te onderhouden zodat hij schoon en helder blijft.
"...wijs elkaar terecht..." - Herinner elkaar aan, spreek erover, bestudeer samen, denk er samen over na - Help elkaar onthouden - Help elkaar scherp zien wat Gods waarheid is (want de wereldse waarheid lijkt soms zo vertrouwd, zo betrouwbaar, zo redelijk) - Help elkaar zien wat goed is in God's ogen - Help elkaar om te geloven... De liefde is altijd opbouwend.
Misschien moeten we elkaar die drempel weer over helpen door zelf het initiatief te nemen tot het uitnodigen van een gesprek. Wat vind je eigenlijk van mijn leven? Wat vind je van de keuzes die ik maak? Kun je iets van God in mijn leven terug zien? Waar ligt mijn grootste uitdaging volgens jou? Zijn er kalkafzettingen in mijn geestelijk hart die ik moet verwijderen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten