Jaren hadden we in het buitenland gewoond. En toen we terug kwamen naar Nederland hadden we een huis nodig. Dat bleek helemaal niet eenvoudig. Maar God voorziet! Vrienden van ons vertelden dat zij met hun gezin voor tenminste 3 jaar naar het buitenland gingen. Zij boden ons hun huis aan voor die tijd. Wat een voorziening! Wat is God goed!
Maar hoe zouden we gaan wonen en waar na deze periode?
In die tijd was ik overspannen en kon weinig aan en mijn man
werkte aan een nieuw project onder grote druk. We konden een kleinere flat van
de gemeente huren, maar ik was er zo aan toe met ruimte, stilte en een tuin te
wonen, dat we daar vanaf zagen.
Ik moest gaan zoeken. Daar was ik aanvankelijk
goed boos over. Ik mopperde tegen God: Ik kan dat niet en ik weet niets van
zulke zaken. Toen zei God in mijn hart: Ik ben er toch! Oh ja. Spreuken 3: 5
en 6, ooit gememoriseerd, sprong mij te binnen.
“Vertrouw op de HERE met je ganse hart en steun
op je eigen inzicht niet.
Ken Hem in al je wegen; dan zal Hij je paden
rechtmaken.”
Maar Heer, zei ik, ik ben al zo onzeker. Ik probeer juist
wat meer op mijn eigen inzicht te vertrouwen. Hoe bedoelt U dit?
Zegt Hij: Ik weet veel meer dan jij; Ik weet alles.
Ik ging aan de gang. Elke dag een paar uur tot mijn energie
op was. Krantenberichten verzamelen en vergelijken. Op de kaart kijken waar wat
is. Wat me wat leek op de fiets gaan bekijken. Als het me leuk leek ergens
aanbellen en vragen of ik es binnen mocht kijken. En hoe kom je aan zo’n
woning. Kortom, ik leerde de stad kennen en zijn procedures en wat meer
mensen. Ik werd soms weer uitgenodigd terug te komen. Ik ging inzien hoe goed
het me eigenlijk deed.
Ik merkte dat ik hoofdpijn kreeg in bepaalde buurten en dat
mijn hart ging zingen als ik in andere buurten was.
Op een dag toen ik daar wat rondkeek kwam er een vrouw naar
me toe. Ze vroeg of ik een huis zocht? Zou ik haar huis soms eens willen
bekijken? Terwijl ik naar binnenliep en door de hal naar beneden de woonkamer
en de tuin in keek WIST ik 'Dit is het huis. Zo’n huis wil ik' (heel
ongewoon voor een onzeker type als ik).
De vriendelijke mevrouw vertelde me wat
ik moest doen om aan zo’n woning te komen en ik ging meteen aan de slag.
MAAR het bleek onmogelijk voor ons om zo’n huis te kunnen huren vanwege
ons onregelmatige inkomen. We konden bewijzen dat we altijd de huur op tijd
hadden betaald; er waren mensen die financieel garant voor ons wilden staan…het
hielp niet.
Toch wist ik zeker dat dit het huis en de buurt was waar we mochten
wonen. Wat nu Heer?
De volgende morgen werd ik opgebeld door een vriendin: 'Gratia, je raadt nooit wat mij is overkomen. Vannacht heeft God tot me
gesproken (ze had dat nooit eerder meegemaakt) en hij heeft mij gezegd, dat ik jou
moet helpen. Maar ik weet niet waarmee.
Dus, waarmee kan ik je helpen?'
Ik vertelde haar over ons dilemma. 'Oh' , zei ze, 'Ik ken
iemand die bij die firma werkt. Ik zal haar es bellen. Zij heeft ons drie jaar
geleden ook zo fijn geholpen.'
Maar, die vriendin was getrouwd en van baan veranderd. Via,
via kwam ze toch achter haar adres. Deze vriendin deed een goed woordje voor
ons en toen moesten we weer contact opnemen met de firma. Nu werden er slechts eisen gesteld waaraan wij wel konden voldoen en zo werd geregeld dat wij wel in aanmerking konden komen voor zo'n huis!
Wij betrokken het huis
twee maanden later en voelden ons er onmiddellijk thuis. Het was ook nog es
gelegen vlak bij goede vrienden van ons.
Wat een ongelooflijk antwoord op gebed. God is een God, die naar zijn rijkdom heerlijk voorziet in
al onze behoeften. Phil.4:19
Geen opmerkingen:
Een reactie posten