Toen binnen 1 jaar 2 ooms en 1 tante van mij overleed en een goede vriendin en tevens moeder van hun vriendjes de diagnose kanker kreeg was dit een onderwerp van gesprek tussen mijn man en ik.
Niet alleen ouders staan hier heel verschillend in, maar ook kinderen verschillen enorm in hun behoeften.
Wij hebben ons laten leiden door 2 gedachten:
1. Er is ook een boodschap van hoop
Wij geloven in leven na de dood voor hen die in Jezus geloven. Dit is een boodschap van hoop. De dood is niet het einde. Het is meer een deur waar je doorheen gaat naar een betere plek. Een plek zonder pijn en verdriet. Nu zijn wij verdrietig omdat we een geliefde moeten missen. Maar als wij sterven zullen wij elkaar weer zien! Deze boodschap van hoop wilden we met onze kinderen delen want zij is de 'silver lining' die ons helpt om het gemis te dragen.
PS Gelukkig weet niemand behalve God hoe iemand echt over God denkt en voelt. Al heeft iemand God zijn hele leven ontkent, wie zal zeggen dat hij of zij niet op dat allerlaatste moment toch tot God geroepen heeft, net zoals de 3e man aan het kruis naast Jezus.
2. Nare restverschijnselen voorkom je door goede begeleiding
Kinderen trekken hun eigen conclusies op basis van wat ze horen en zien. Of je ze nu vrijwel niets of juist heel veel vertelt. Wij wilden voorkomen dat zij bepaalde angsten zouden overhouden aan deze emotionele gebeurtenissen. We vinden het daarom belangrijk om met hen in gesprek te gaan: wat begrijpen ze van wat ze zien en horen en meemaken, waar hebben ze nog vragen over, hoe voelen ze zich. Zo kunnen we inspelen op wat er bij hen leeft en eventuele verkeerde conclusies (bijv. als ik ga slapen ga ik ook dood) voorkomen.
Onze kinderen zijn heel verschillend. De een is heel nieuwsgierig en wil echt het naadje van de kous weten. Aan hem hebben we ook veel meer verteld. De ander wil alleen de grote lijnen weten. Bij hem hebben we het daarbij gelaten.
Onlangs stuitte ik bij toeval op een prachtig geschreven verhaal over de dood van de Opa van Jeroen. Het verhaal heet 'Opa is naar de hemel' en het is geschreven door Bijbelidee.nl
In het verhaal doet Jeroen op een gegeven moment de jas van zijn Opa aan. Hij zwaait en danst. Dan staat ineens zijn vader er. Snel doet hij de jas uit. Maar zijn vader gaat ineens tegen de jas praten. Jas, zegt hij, wil je nog eens dansen en zwaaien? Wat gek, de jas reageert niet. Nee, natuurlijk niet zegt Jeroen, Er zit niemand meer in. En zo is het ook met mensen als zij sterven. Het lichaam laten ze achter, maar er zit niemand meer in. De ziel, het deel dat jou maakt wie je bent, dat is verhuisd naar de hemel.
Ook lezen? Klik hier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten